Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

4ος ὕμνος

Τί εἶναι αὐτό πού μέ πλημμυρίζει χαρά

καί ὅλη ἡ καρδιά μου ἀγάλλεται!

Τί εἶναι αὐτό πού ἡ ψυχή μου ταπείνώνεται

μπροστά στό ἀνέκφραστο μυστήριον

τῆς ζωοποιοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ!

Ὅλη ἡ διάνοια μου σιωπᾶ

στήν μακαρία εἰρήνη τῆς ψυχῆς μου.

Πυρπολοῦμαι ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

καί στενάζω ἀδιάκοπα ἐσωτερικά

μέ δάκρυα μετανοίας

ἀναζητῶντας τήν γλυκύτητα τοῦ Θεοῦ,

τό βάθος τῆς θεϊκῆς ὀμορφιᾶς,

τήν ούράνια δόξα τῆς βασιλείας Του.

Εἶμαι πνιγμένος μέσα στήν ἀγάπη του

καί βυθισμένος ὅλος μέσα

στόν ἀχώρητο κόσμο τοῦ Φωτός Του.

Δέν ὑπάρχω ἀλλά ζεῖ ὁ Θεός μέσα μου.

Δέν σκέπτομαι ἀλλά ταπεινώνομαι

μπροστά στή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ήλλοιώθην ἀπό τόν Θεῖον ἔρωτα

καί εἶμαι πλήρηρς ἡδονῆς θείας χάριτος,

τό φῶς τοῦ Θεοῦ μέ θερμαίνει ἀπείρως,

ἡ δόξα τῆς ἀγαπης Του μέ ταπεινώνει,

τά δάκρυα μου τρέχουν ἀσταμάτητα,

ὅλος λάμπω ἀπό ἀγάπη Θεοῦ,

ὅλος ζῶ τήν πλήρη ἕνωση μαζί του.

Μέσα μου νιώθω τόν ἄκτιστον καί αἰώνιον,

ἡ ἀμαρτωλότητά μου μένει ἄναυδη

ἀπό τήν ἀθάνατη ζωή τοῦ Θεοῦ

καί παραδίνομαι ψυχή καί σῶμα

μέσα στίς φλόγες τῆς Θεϊκῆς ἀγάπης

γιά νά καῶ καί νά ἀναγεννηθῶ

ἀπό τό Τριαδικό φῶς τῆς Θεότήτάς Του.

Θεῖςο ἔρωτας μέ πλημμυρίζει

πού ξεχνῶ τά πάντα καί τή ζωή μου

γιά νά ζήσω τή μοναδική ἀγάπη

τῆς καρδιᾶς μου χωρίς νά ὑστερῶ σέ τίποτα.

Ἡ ἀπαλότητα τῆς θείας ἐπίσκεψης

μέ ζωογονεῖ καί μέ ἀλλοιώνει

γιά νά κατανοήσω τό μυστήριον

τῆς θείας ἀγάπης στήν ὕπαρξή μου.

Θεἐ μου, δέν μπορῶ νά ὑπολογίσω

τήν ἀγάπη μου πρός Ἐσένα,

ὁ νοῦς μου εἶναι πεπερασμένος

ἡ ἀγάπη μου εἶναι ἄπειρη γιά Σένα,

ἡ ψυχή μου δεσμεύεται ἀπό τόν κόσμο

ἡ ἀγάπη μου φθάνει μέχρι τό θρόνο τοῦ Θεοῦ

πού δέν περιορίζεται ἀπό τίποτα

ὑλικό καί γήϊνο γιά νά δείξει

πόσο ἡ καρδιά μου εἶναι δεμένη

μόνο μέ Σένα τόν Θεό καί κύριον μου.

Γίνομαι ἐραστής τοῦ Θεοῦ

ἡ καρδιά μου διψᾶ ἀπό τόν Θεό,

ἡ ψυχή μου μένει ἔκθαμβη

ἀπό τή θεία ἐπίσκεψη,

ὁ νοῦς μου σιωπᾶ γιά νά ἀγγίξει

τό μυστήριον τῆς σιωπῆς τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό πού κάνω εἶναι νά προσφέρω

τήν ὀλόθερμη καρδιά μου στόν Θεό

χωρίς νά ζητῶ τίποτα,

χωρίς νά ἐπιθυμῶ τίποτα,

ἁπλά νά τόν ἀγαπῶ τέλεια, αἰώνια.

Ὅταν ἡ ἀγάπη γίνει ἔρωτας Θεῖος

τότε τά πάντα ἀγιάζονται,

ψυχή καί σῶμα ἀλλοιώνονται,

σκέψη καί καρδιά

φωτίζονται γιά νά δοξασθεῖ τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ἀγάπη ἀνέκφραστη

Θεῖος ἔρωτας, ὑπέρτατη ἀγάπη στόν Θεό!

ἀκατανόητο Θαῦμα ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό!

Ὁ ἀόρατος, ὁ ἀπρόσιτος, ὁ αἰώνιος

ἔρχεται μέσα μου ταπεινά

γιά νά μέ διδάξει τό Θεῖο θέλημά Του.

Δόξα στόν Θεό!

Παντοτεινή αἰώνια δόξα στόν Θεό!

Αἰώνια ἀγάπη στόν Θεό.Ἀμήν.