Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

1ος Ὕμνος

Κύριε, γλυκύτατε τῆς θείας ἀγάπης πού τρέφεις μέ τό Θεῖο αἷμα σου καί τό Πανάγιον Σῶμά σου κάθε ψυχή πού σέ λατρεύει μέ τήν καρδιά του, δέξου τήν ἀγάπη τῆς καρδιᾶς μου που δέν σέ ξεχνᾶ ποτέ άλλά δίνεται νύχτα καί ἡμέρα σέ ἀδιάλειπτη προσευχή γιά νά σέ νιώθει κατάκαρδα μέχρι τά βαθύτατα σημεία τῆς ὑπάρξεώς της.

Κύριε, ἀγαπημένε μου τῆς καρδιᾶς μου, εἶμαι ἐραστής τῆς ἀγάπης Σου πού ζῶ γιά Σένα. Ἡ ζωή μου δέν ὑπάρχει χωρίς ἐσένα. Ἡ ψυχή μου διψᾶ ἀπό τή θεία παρουσία Σου. Ἡ καρδιά μου πεινᾶ ἀπό τή θεία ἀγάπη Σου. Δέν ἀντέχω χωρίς νά μήν αἰσθάνομαι τήν ἀπαλή παρουσία Σου. Εἶμαι ὅλος ἀγάπη γιά Σένα.Εἶμαι πλήρης ἀγάπης γιά Σένα. Εἶμαι ὅλος δικός Σου καί δέν ποθῶ τίποτα ἐκτός ἀπό Σένα. Εἶμαι ἕνα ἐρείπιο όταν δέν σέ νοιώθω μέσα μου. Εἶμαι νεκρός ὅταν ἀπομακρύνεσαι ἀπό κοντά μου.Εἶμαι πλασμένος γιά νά σέ ἀγαπῶ καί δέν μπορῶ νά σκεφτῶ τίποτα ἐκτός ἀπό Σένα. Εἶμαι ἀλλοιωμένος ἀπό τή θεία ἀγάπη Σου πού ξεχνῶ τούς πάντες ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα πού ἔχω γιά Σένα. Ὁ θεῖος πόθος μου εἶναι τόσο μεγάλος γιά Σένα πού γίνομαι ὅλος φωτιά στήν ἕνωση μαζί Σου.Δέν ἑρμηνεύεται αὐτό πού νοιώθω γιά Σένα.Νύχτα καί ἡμέρα Ἐσένα σκέπτομαι.Ἡ καρδιά μου εἶναι κολλημένη πάνω Σου.Ἡ ψυχή μου εἶναι δεμένη στήν ἀγάπη Σου. Ὁ νοῦς μου μόνο Ἐσένα σκέπτεται χωρίς νά δέχεται κανένα λογισμό ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου. Ἡ ψυχή μου εἶναι ὅλη δική σου χωρίς νά θέλει τίποτα δικό της. Τό σῶμα μου μαραίνεται ἀπό τήν νηστεία, διότι ξεχνῶ να τραφῶ, αφήνοντας τά πάντα γιά ἀδιάλειπτη προσευχή, γιά ἀδιάλειπτη ἕνωση μαζί Σου, γιά ἀδιάλειπτη κοινωνία σου. Εἶναι μεγάλος ὁ πόθος μου γιά Σένα πού ξεχνῶ άκόμη καί νά κοιμηθῶ διότι πλέον δέν ζῶ ἐγώ ἀλλά ζεῖ μέσα μου ἡ αἰώνια ἀγάπη Σου. Ζεῖς μέσα στήν φτωχική κατοικία τῆς καρδιᾶς μου. Σε ποθῶ τόσο πολλή πού δέν ἔχω ὄρεξη οὔτε γιά φαγητό και οὔτε νά πιῶ νερό. Σέ ποθῶ ὅλος μέχρι βαθιᾶς καρδιακῆς καί πνευματικῆς ἡδονῆς πού χάνομαι ὅλος ἀπό τόν κόσμο καί ζῶ τήν μεγαλωσύνη τῆς ἀγάπης Σου στίς καθημερινές ἀγρυπνίες μου. Ὁ ὕπνος δέν μέ παίρνει διότι εἶσαι μέσα μου, εἶσαι σέ ὅλη τήν ὕπαρξή μου, εἶσαι στήν καρδιά μου, στόν νοῦ μου, στήν ψυχή μου,στά πάντα πού κατέχω στή ζωή μου. Δέν ξέρω τί νά κάνω ἀπό τήν μεγάλη ἀγάπη πού ἔχω γιά Σένα, μοναδικέ ἀγαπημένε τῆς καρδιᾶς μου. Κλαίω μέ λυγμούς γιά τήν μεγάλη ἀγάπη πού ἔχω γιάΣένα και φοβᾶμαι μήπως σέ χάσω καί τότε θά χάσω τά πάντα.Τά δάκρυα μου ρέουν ἄφθονα ἀπό τήν ἀπέραντη ἀγάπη μου γιά Σένα. Κύριε μου,σ’ἀγαπῶ πάρα πολλή. Σέ ἀγαπῶ τόσο πολλή πού τό ὄνομά Σου εἶναι χαραγμένο μέσα στήν καρδιά μου,μέσα στό νοῦ μου, μέσα στήν ψυχή μου, σέ ὅλη τήν ὕπαρξή μου.Δέν μέ καταλαβαίνεις πόσο πολλή σ’ἀγαπῶ; Ζῶ ἀπό Σένα γιά Σένα.Ζῶ μόνο γιά Σένα.Ἔλα κοντά μου Κύριε τῆς καρδιᾶς μου, ὕψιστε Θεέ μου, καί ζῆσε μέσα μου.Πόσο σ’ἀγαπῶ δέν μπορῶ νά σοῦ τό ἐκφράσω! Αὐτό πού μπορῶ νά σοῦ πῶ, εἶναι ὅτι ἡ ζωή μου ἀπό μικρός ἦταν δοσμένη σέ Σένα. Ζοῦσα μόνος καί δέν ποθοῦσα τίποτα ἀλλά μόνο ἐσένα νά ἔχω κοντά μου. Μόνο Ἐσύ μέ καταλάβαινες και μέ βοηθοῦσες στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μου.Ἦσουν παρών σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μου.Σε ἀγαποῦσα ἀπό μικρός, ἀπό τήν στιγμή πού καταλάβα τόν ἑαυτό μου. Μέ τό χρόνο αὐξανόταν ἡ ἀγάπη μου γιά Σένα.Ἔχω φθάσει, Κύριε, νά σ’ἀγαπῶ τόσο πολλή πού δέν μπορῶ νά ζήσω χωρίς Ἐσένα.Εἶσαι τά πάντα γιά μένα.Εἶσαι ὅλος δικός μου.Εἶσαι ὅλη ἡ ζωή μου. Εἶσαι μέσα μου!Εἶμαι μέσα Σου!Εἶσαι ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ γιά μένα! Εἶσαι τό δροσερό ἀεράκι πού μέ ἀναπαύει μέσα στή ζέστη τοῦ καλοκαιριοῦ! Εἶσαι ὀ αὐγερινός πού φωτίζει τήν ἡμέρα τῆς ζωῆς μου! Εἶσαι ἡ χαρά τῆς ζωῆς μου πού μέ ζωντανεύεις μέ τήν θεία παρουσία Σου!Εἶσαι τό φῶς τῆς ψυχῆς μου! Εἶσαι ἀπλά γιά μένα ἡ ὀμορφιά τῶν ὀφθαλμῶν μου πού γλυκαίνεται ἡ καρδιά μου ἀπό τήν θεία παρουσία σου!Εἶσαι τά δάκρυα τῆς ἀγάπης μου πού στάζουν μέσα στόν ὄμορφο κόσμο τῆς Θεϊκῆς ἀγάπης Σου!Εἶσαι τά πάντα γιά μένα!Ἔτσι νοιώθω. Ἔτσι σ’ἀγαπῶ. Ἐπιθυμῶ νά σ’ἀγαπῶ ἀκόμη πολύ περισσότερο, μέ μεγαλύτερη ὀρμή, μέ μεγαλύτερο πάθος,μέ μεγαλύτερη θερμότητα καρδιᾶς, μέ περισσότερη δύναμη. Ἐπιθυμῶ νά σ’ ἀγαπῶ τόσο πολλή ὥστε ἀπό τήν μεγάλη θερμότητα ἀγάπης μου γιά Σένα νά λιώνουν οἱ πάγοι, νά σπᾶνε τά βράχια, νά διαλύεται κάθε κακό ἀπό μπροστά μου. Ἐπιθυμῶ νά σ’ἀγαπῶ τόσο πολύ πού κανένας ἄλλος νά μήν σέ ἔχει ἀγαπήσει τόσο πολύ..Ἡ ἀγάπη μου γιά Σένα αὐξάνεται κάθε μέρα. Αὐξάνεται.Καί ὅλο αὐξάνεται! Δέν ἔχει τέλος. Δέν ἔχει ἀρχή.Γεννήθηκα γιά νά σ’ἀγαπῶ. Θεωρῶ πρίν νά γεννηθῶ σ’ἀγαποῦσα.Ἦλθα στή γῆ ἀπό τήν Θεϊκή ἀγάπη Σου.Κύριε συγνώμη πού σ’ ἀγαπῶ τόσο πολλή. Κύριε, συγνώμη πού σέ βασανίζω μέ τήν ἀγάπη μου, ἀλλά δέν ἀντέχω νά μήν ἐκφράσω τήν ἀγάπη μου μέ λόγια καί μέ τήν καρδιά μου. Τώρα ἠσύχασα πού σοῦ τά εἶπα.Ηρέμησα.Κύριε σ’εὐχαριστῶ πού μέ ἀγαπᾶς. Σ ἐυχαριστῶ πού σ’ἀγαπῶ.Σ’εὐχαριστῶ ἄπειρα.Σ’εὐχαριστῶ μέσα ἀπό τήν καρδιά μου.Σ’εὐχαριστῶ! Σ’εὐχαριστῶ! Σ’εὐχαριστῶ! Δοξασμένο τό ἄγιον λατρευτικό ὄνομά Σου εἰς τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.Ἀμήν.

2ος ὔμνος

ἘξομολογοῦμαιΣε, Κύριε

τήν ἀγάπη τῆς καρδιᾶς μου,

τήν όλόθερμη ἔλξη τῆς ψυχῆς μου

τήν νοερά σκέπη τῆς θείας χάριτός σου,

φωτίζουσα τό νοῦ μου μέ τό Θεῖο φῶς,

κραυγάζοντας Πολυέλεε Θεέ μου,

γλυκύτατε Κύριε τῆς ἀγάπης

σ’ἀγαπῶ θερμότατα

μέ καιομένη καρδιά

ποθώντας τή θεία ἀγάπη σου

αἰχμαλωτισμένος ἀπό Θεῖο ἔρωτα

ἀδιάλειπτα μένω ἑνωμένος

μαζί σου, γιά νά γνωρίσω

τό θεῖο ἔλεος τῆς ἀγάπης Σου.

Ἡ καρδιά μου σ’ἀναζητᾶ

μέ δάκρυα ἀγάπης

καί ποθεῖ τήν πλήρη

μέθεξη τῆς ἁγιότητάς Σου

γιά νά ἀναπαυθῶ στήν ὀμορφιά

τῆς οὐράνιας Βασιλείας Σου.

Κύριε, ἀπειρόκαλε, σοργικέ,

δίδαξέ με νά σ’ ἀγαπῶ τέλεια,

οὐράνια, ἀγγελικά, ἁγια

μέ πνεῦμα μετανοίας

καί μέ δάκρυα κατανὐξεως.

Κύριε καί δέσποτα τῆς ζωῆς μου

εὐσπλαγχνικέ, φιλάνθρωπε, ἀναμάρτητε,

ἀθάνατε, φώτισόν τό νοῦ μου

ἵνα πορεύομαι στή ζωή μου

μέ ἀγάπη καρδιᾶς,

μέ εἰρήνη Θεοῦ,

μέ καθαρότητα ψυχῆς,

μέ πραότητα θείας ἀρετῆς,

μέ σύνεση ἁγίου,

μέ μακροθυμία ταπεινοῦ,

μέ σοφία διακρίσεως,

μέ ἁγιασμό Θεοῦ,

ὥστε νά καταστῶ δοχεῖον θείας χάριτος

κοινωνός θείων μυστηρίων

πρός δόξα τῆς Τριαδικῆς Θεότητας. Ἀμήν.

3ος ὕμνος

Ποιός μπορεῖ νά κατανοήσει

τή δόξα τοῦ Θεοῦ στόν οὐρανό;

Ποιός γνωρίζει τίς εὐεργεσίες

τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο

γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του;

Ποιός κατανοεῖ τή σοφία τοῦ Θεοῦ

γιά νά ἐρμηνεύσει τά ἔργα

τῆς δημιουργίας του;

Ποιός μπορεῖ νά ξεφύγει

ἀπό τόν ὀφθαλμό τοῦ Θεοῦ,

ἀπό τήν ἀόρατη παρουσία Του,

Ποιός μπορεῖ ἐπάξια

νά ὑμνήσει καί νά δοξάσει

τόν ὑπερούσιον Θεό

τόν δεδοξασμένον ἀπό ἀγγέλους,

Χερουβίμ και Σεραφίμ;

Ποιός μπορεῖ νά ξεπλύνει

τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν του

χωρίς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ

καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας;

Ποιός εἶμαι ἐγώ

ἀδύνατος καί ἁμαρτωλός

νά δέχομαι τόν ἀπρόσιτον,

αἰώνιον καί δυνατό

Ἰησοῦ Χρσιτό, τόν σωτήρα τοῦ κόσμου

νά κοινωνῶ τό Σῶμα καί Αἷμα Του;

Ἡ ὅλη ψυχή μου δονεῖται

ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἐσταυρωμένο

ζῶντας τή δόξα τοῦ Θεοῦ

λαμπόμενος ἀπό τό φῶς

τῆς θείας παρουσίας Του

παραδινόμενος στη Θεϊκή ἀγάπη Του

καί δεχόμενος τή θεία γλυκύτητα

τῆς θείας κοινωνίας τῆςμεταλήψεως

τοῦ ἀχράντου σώματος Του καί

Ζωοποιοῦ Αἷματός του.

Ἡ καρδιά μου χαίρεται ἅπειρα

τό μέγα θαῦμα τῆς τελείας ἀγάπης

τῆς μετουσιώσεως τοῦ ἅρτου

καί τοῦ οἵνου σέ θεῖον Σῶμα

καί θεῖο Αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χρσιτοῦ.

Ὅλος εἶμαι τυλιγμένος

ἀπό τό φῶς τῆς Τριαδικῆς Θεότητος

καί μένω ἔκπληκτος

πού κατοικεῖ μέσα μου

ὁ Ἰησοῦς Χριστός

ὁ καθααρότατος καί τρισάγιος Θεός,

ὁ ἀπρόσιτος στούς ἀγγέλους,

ὁ ὑμνούμενος ἀπείρως

ἀπό τά Σεραφείμ καί Χερουβίμ.

Μένω ἔκπληκτος καί σιωπηλός

μπροστά στή θεία ταπείνωση

τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,

στήν ἄμετρη φιλανθρωπία Του

στή Θεϊκή εὐλογία Του

καί μέ γλώσσα σεμνή

ὁμολογῶ τήν ἁμαρτωλότητά μου

ὥστε ἡ κάθε ἐπιθυμία μου

νεκρώνεται μπροστά στήν μετανοία μου

ζητῶντας τό μέγα ἔλεος του

μέ συντετριμμένη καρδιά

καί ταπεινή καρδιά

καί ταπεινή ψυχή.

Ποιός νοῦς μπορεῖ ἄξια

νά σέ δοξάσει στόν κ΄σομο

καί νά φανερώσει τήν Τριαδική Θεότητά Σου

ὥστε νά κατανοήσουν οἱ πολλοί

τήν ἀπρόσιτη Παντοδυναμία Σου

καί τήν ἄσβεστη ἀγάπη σου

πρός τό ἄνθρώπινο γένος.

Ἡ καρδιά μου ζεῖ τή θεότητά Σου

μέ τή λάμψη τοῦ Θεϊκοῦ φωτός

καί Θεῖος ἔρωτας ἀνάβει τήν ψυχή μου

καί θεῖος πόθος φλογίζει τή ζωή μου

γιά νά ζήσω τά ἄρρητα μυστήρια

τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ

δοξάζοντας τόν Πατέρα τόν ἄναρχον,

τόν Υἱόν τόν μονογενῆ

καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ἀμήν.

4ος ὕμνος

Τί εἶναι αὐτό πού μέ πλημμυρίζει χαρά

καί ὅλη ἡ καρδιά μου ἀγάλλεται!

Τί εἶναι αὐτό πού ἡ ψυχή μου ταπείνώνεται

μπροστά στό ἀνέκφραστο μυστήριον

τῆς ζωοποιοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ!

Ὅλη ἡ διάνοια μου σιωπᾶ

στήν μακαρία εἰρήνη τῆς ψυχῆς μου.

Πυρπολοῦμαι ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

καί στενάζω ἀδιάκοπα ἐσωτερικά

μέ δάκρυα μετανοίας

ἀναζητῶντας τήν γλυκύτητα τοῦ Θεοῦ,

τό βάθος τῆς θεϊκῆς ὀμορφιᾶς,

τήν ούράνια δόξα τῆς βασιλείας Του.

Εἶμαι πνιγμένος μέσα στήν ἀγάπη του

καί βυθισμένος ὅλος μέσα

στόν ἀχώρητο κόσμο τοῦ Φωτός Του.

Δέν ὑπάρχω ἀλλά ζεῖ ὁ Θεός μέσα μου.

Δέν σκέπτομαι ἀλλά ταπεινώνομαι

μπροστά στή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ήλλοιώθην ἀπό τόν Θεῖον ἔρωτα

καί εἶμαι πλήρηρς ἡδονῆς θείας χάριτος,

τό φῶς τοῦ Θεοῦ μέ θερμαίνει ἀπείρως,

ἡ δόξα τῆς ἀγαπης Του μέ ταπεινώνει,

τά δάκρυα μου τρέχουν ἀσταμάτητα,

ὅλος λάμπω ἀπό ἀγάπη Θεοῦ,

ὅλος ζῶ τήν πλήρη ἕνωση μαζί του.

Μέσα μου νιώθω τόν ἄκτιστον καί αἰώνιον,

ἡ ἀμαρτωλότητά μου μένει ἄναυδη

ἀπό τήν ἀθάνατη ζωή τοῦ Θεοῦ

καί παραδίνομαι ψυχή καί σῶμα

μέσα στίς φλόγες τῆς Θεϊκῆς ἀγάπης

γιά νά καῶ καί νά ἀναγεννηθῶ

ἀπό τό Τριαδικό φῶς τῆς Θεότήτάς Του.

Θεῖςο ἔρωτας μέ πλημμυρίζει

πού ξεχνῶ τά πάντα καί τή ζωή μου

γιά νά ζήσω τή μοναδική ἀγάπη

τῆς καρδιᾶς μου χωρίς νά ὑστερῶ σέ τίποτα.

Ἡ ἀπαλότητα τῆς θείας ἐπίσκεψης

μέ ζωογονεῖ καί μέ ἀλλοιώνει

γιά νά κατανοήσω τό μυστήριον

τῆς θείας ἀγάπης στήν ὕπαρξή μου.

Θεἐ μου, δέν μπορῶ νά ὑπολογίσω

τήν ἀγάπη μου πρός Ἐσένα,

ὁ νοῦς μου εἶναι πεπερασμένος

ἡ ἀγάπη μου εἶναι ἄπειρη γιά Σένα,

ἡ ψυχή μου δεσμεύεται ἀπό τόν κόσμο

ἡ ἀγάπη μου φθάνει μέχρι τό θρόνο τοῦ Θεοῦ

πού δέν περιορίζεται ἀπό τίποτα

ὑλικό καί γήϊνο γιά νά δείξει

πόσο ἡ καρδιά μου εἶναι δεμένη

μόνο μέ Σένα τόν Θεό καί κύριον μου.

Γίνομαι ἐραστής τοῦ Θεοῦ

ἡ καρδιά μου διψᾶ ἀπό τόν Θεό,

ἡ ψυχή μου μένει ἔκθαμβη

ἀπό τή θεία ἐπίσκεψη,

ὁ νοῦς μου σιωπᾶ γιά νά ἀγγίξει

τό μυστήριον τῆς σιωπῆς τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό πού κάνω εἶναι νά προσφέρω

τήν ὀλόθερμη καρδιά μου στόν Θεό

χωρίς νά ζητῶ τίποτα,

χωρίς νά ἐπιθυμῶ τίποτα,

ἁπλά νά τόν ἀγαπῶ τέλεια, αἰώνια.

Ὅταν ἡ ἀγάπη γίνει ἔρωτας Θεῖος

τότε τά πάντα ἀγιάζονται,

ψυχή καί σῶμα ἀλλοιώνονται,

σκέψη καί καρδιά

φωτίζονται γιά νά δοξασθεῖ τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ἀγάπη ἀνέκφραστη

Θεῖος ἔρωτας, ὑπέρτατη ἀγάπη στόν Θεό!

ἀκατανόητο Θαῦμα ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό!

Ὁ ἀόρατος, ὁ ἀπρόσιτος, ὁ αἰώνιος

ἔρχεται μέσα μου ταπεινά

γιά νά μέ διδάξει τό Θεῖο θέλημά Του.

Δόξα στόν Θεό!

Παντοτεινή αἰώνια δόξα στόν Θεό!

Αἰώνια ἀγάπη στόν Θεό.Ἀμήν.

5ος ὕμνος

Κύριε, ἀγαπημένε τῆς καρδιᾶς μου,

γλυκύτατε τῆς ψυχῆς μου,

θησαυρέτῆς γνώσεως μου,

μέ μεγάλη προθυμία καταφεύγω

στό φῶς τῆς θεότητάς σου

γιά νά πληρωθεῖ ἡ ζωή μου

εἰρήνη καί γλυκειά ἀγάπη

θεία πραότητα καί ἀγγελομίμητη χαρά

ὥστε νά σκηνωθεῖ στήν καρδιά μου

τό ἄπλετο φῶς τῆς θείας χάριτός Σου.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ τῆς θείας ἀγαθότητας

προθύμως σ’ἀγαπῶ ὑπέρ πάντων

καί ἐπικαλοῦμαιἐξ ὄλης τῆς καρδίας μου

εἴσελθε βαθύτατα στήν ὕπαρξή μου

ἁγίασον με καί καθάρισόν με

ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος

καί ἐνοίκησον με πνεῦμα σοφίας

πνεῦμα ταπεινώσεως καί ὑπομονῆς,

πνῦμα ἀγαπης καί θυσίας,

πνεῦμα συγχωρήσεως καί ἐλέους.

Κύριε Πανάγαθε, Πάμφωτε, δεδοξασμένε,

λάμπρυνον τήν καρδία μου

μέ τό ἀπρόσιτον φῶς τῆς θεότητάς Σου

προσφέροντας τήν φλόγα τῆς ἀγάπης μου

Καί τόν γλυκύτατον ἔρωτα τῆς καρδιᾶς μου

καιόμενος ὅλος ἀπό τήν γλυκύτητα

τῆς θείας ἀγάπης Σου.